Als arbeidspsycholoog vind ik dit dus erg interessante materie. Het werk- en privéleven gaan voor veel mensen als gevolg van de coronacrisis door elkaar heen lopen. Voor de één vreselijk en voor de ander een zegen.
Wat maakt dat we hier zo verschillend op reageren? Dat heeft te maken met karakter een persoonlijke voorkeur. En het ene is niet beter dan het ander! Het gaat hierbij over de mate waarin werk doordringbaar is in je privéleven. Mensen die een gesegmenteerde werkstijl hebben scheiden het liever. Als zij een e-mail binnen krijgen, beantwoorden ze deze het liefst pas tijdens werktijd, of ze willen de e-mail zelfs niet eens zien. Ze kunnen namelijk minder goed weer loskomen van hun werk, waardoor ze een uur met de mail in hun hoofd zitten. Zit je juist net lekker te Netflixen, maar kan je je niet meer focussen omdat je aan je werk zit te denken (herkenbaar en irritant!) Mensen met een geïntegreerde stijl kunnen 24/7 met werk geconfronteerd worden in hun privéleven, en hebben hier ook geen last van. Voor hun is thuiswerken minder belastend. Zij switchen dus makkelijker, maar zijn wellicht door deze minder strikte scheiding in beide rollen niet altijd voor de volle 100% aanwezig.
Bron: H. Ackaert, Masterproef, Universiteit van Gent - Bedrijfspsychologie, 2014